Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

    Πολύς λόγος γίνεται για το ζήτημα της κοινής δράσης. Όλες οι δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά μιλούν για αυτήν και θεωρούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι την υπηρετούν .      Πόσο όμως μια τέτοια άποψη είναι πραγματική;Κι αν είναι έτσι,τότε γιατί φαίνεται ότι το ζήτημα στομώνει και πολύ περισσότερο αυτό που φτάνει στο λαό είναι η αίσθηση πως δεν έχει πού να στηριχτεί όταν οι απαιτήσεις της πάλης ορίζουν μέτωπα σκληρού και παρατεταμένου αγώνα;; Ο καθένας εννοεί εντελώς διαφορετικά την κοινή δράση. Έρχονται μάλιστα στιγμές που κομμάτια της αριστεράς φαίνεται να διεκδικούν την απόλυτη αλήθεια και την απόλυτη δικαίωση των θέσεων τους,χωρίς ίχνος αυτοκριτικής ,όταν η πραγματικότητα δεν προσαρμόζεται στις αλήθειες τους.      Μπορεί όλα αυτά να μην γίνονται σαφή,αν δεν παρακολουθεί κάποιος  στενά τα γεγονότα και τις διεργασίες. Όμως αυτές οι διεργασίες,αποδεικνύονται στην πράξη,αν δικαιώνονται ή απορρίπτονται. Σε κάποιους λοιπόν φαίνεται γενικόλογο και λίγο,το να θέλουν κά

Το υποχρεωτικό 30ωρο των εκπαιδευτικών και οι αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση.      Προαπαιτούμενο της 3 ης   αξιολόγησης η αύξηση του εργασιακού χρόνου των εκπαιδευτικών, η επιβολή της αξιολόγησης –χειραγώγησης, οι συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων,η  διαμόρφωση ενός πιο ταξικού σχολείου, αποθαρρυντικού για τα παιδιά των εργατών και των πιο φτωχών οικογενειών   Η  «αναδιατύπωση» του νόμου που ορίζει το εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών δεν είναι ανώδυνη, όπως διατείνεται το υπουργείο. Κατ’ αρχήν διευρύνει τις εργασίες που ανατίθενται στον εκπαιδευτικό και μάλιστα ενισχύει το ρόλο του Διευθυντή  για να  του αναθέτει όποτε θέλει διοικητικές- γραφειοκρατικές εργασίες ,πέρα απ’ αυτές που αναλάμβανε ως τώρα. Του φορτώνει δηλαδή όλη τη δουλειά των γραμματέων που δεν υπάρχουν στα σχολεία και δεν πρόκειται να προσλάβουν. Τον υποχρεώνει να συμμετέχει στις λεγόμενες παιδαγωγικές συνεδριάσεις για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, άρα να συμμετέχει στη αξιολόγηση του ίδιου και

Πρόταση προς όλες τις δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα Το τοπίο όπως διαμορφώνεται δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τους όρους ζωής και δουλειάς των εργαζομένων και ανάμεσά τους και των εκπαιδευτικών. Τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που πέρασαν παράλληλα με την τρίτη «αξιολόγηση» (χτύπημα απεργίας, ιδιωτικοποιήσεις, επέκταση ωραρίου, πλειστηριασμοί κλπ.) όχι μόνο δεν ήταν «ελαφριά» -όπως υποστηρίζει η κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά αποτελούσαν εδώ και χρόνια αντιδραστικές επιδιώξεις του συστήματος. Σε αυτά άλλωστε εκτός από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφωνούν ουσιαστικά και η συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Οι κινητοποιήσεις που έγιναν για να μπλοκάρουν το πέρασμα των μέτρων αυτών ήταν, ασφαλώς, κάτω από τις ανάγκες. Η στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών να κηρύξουν επίσημη σιωπή και να μην κάνουν κάτι ούτε για τα μάτια, διευκόλυνε την κυβέρνηση και αντικειμενικά αυξάνει τα καθήκοντα όλων των δυνάμεων που θέλουν να αναφέρονται στο κίνημα. Η ΓΣΕΕ κάλεσε σε μια απογευματινή

Ποιος αντιγράφει ποιόν; Από τη μια έχουμε τον Ρουβίκωνα που μπαινοβγαίνει στα γραφεία συμβολαιογράφων, γιατρών και δημόσιων ή άλλων υπηρεσιών, και που άμα λάχει "κόβει και τα βιολιά" στα αφεντικά του Market In την ώρα που οι εργαζόμενοι του Καρυπίδη φυλακίζονται και συγκρούονται στα Γιάννενα, και γενικά, είτε τα κάνει λαμπόγυαλο είτε όχι, μαλώνει υπαλλήλους και αφεντικά για την ...κακή τους ηθική προειδοποιώντας τους για περαιτέρω τιμωρίες (μάλλον θα τους βάλει στη γωνία με το ένα πόδι όρθιο ή θα ανακαλύψει και πάλι την παιδαγωγική αξία της βέργας!) Από την άλλη έχουμε το ΠΑΜΕ που λίγο πριν την ψήφιση νομοσχεδίων (είτε τα προτείνει αυτό είτε η κυβέρνηση, δεν έχει σημασία) κλιμακώνει τους αγώνες του μέχρι τη ψήφισή -ή την απόρριψή- τους μπαινοβγαίνοντας και αυτό σε υπουργεία -χαλώντας και καμιά γκαραζόπορτα μπας και ξεπλύνει τη ντροπή των πάλαι ποτέ δηλώσεων περί βιτρινών- για να μαλώσει τους υπουργούς (ή και να τους νουθετήσει ει δυνατόν, τι διάολο ορισμένοι εξ αυτώ

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών απευθύνουν κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης  προς όλους τους συναδέλφους.  ΟΛΟΙ μαζί να απεργήσουμε,  να συμμετέχουμε  στην απεργιακή συγκέντρωση, να διαδηλώσουμε  τα αιτήματα μας και την αντίθεση μας στα νέα βάρβαρα μέτρα. Να πάρουμε την υπόθεσή μας στα χέρια μας. Να σπάσουμε το κλίμα αδράνειας και υποταγής. Να οργανώσουμε την αντίστασή μας με τα σωματεία όργανα αγώνα, αντίστασης και διεκδίκησης. ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ : ΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΝΕΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ! ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ! στις  12:00  στην Πλατεία Κοραή στη συμβολή της με την Πανεπιστημίου στις  17:00  στην Πλατεία Συντάγματος

Η πρώτη απεργία που έχει καταγραφεί στην ιστορία της ανθρωπότητας,έγινε 3500 χρόνια πριν από τους εργάτες τη Φαραωνικής νεκρόπολης και καταγράφηκε σε πάπυρο της εποχής. Η πρώτη απεργία στην Ελλάδα καταγράφεται στη Σύρο. "Το 1879 η Σύρος κλονίζεται από ένα ισχυρό  κύμα απεργιών  που ακολουθεί την παγκόσμια νομισματική κρίση. Τα ξένα νομίσματα, και κυρίως τα Ρώσικα (με τα οποία αμοίβονταν κυρίως οι Έλληνες εργάτες) υποτιμούνται κατά 25-27%, ενώ αντίστοιχα η τιμή του ψωμιού ανεβαίνει κατά 25%, με συνολικές απώλειες 50% για τον εργάτη. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τους ναυτεργάτες, ενώ σύντομα και οι βυρσοδέψες ακολούθησαν. Σύμφωνα με την εφημερίδα Πατρίδα (27/2/1879) τα αιτήματά τους ήταν η πληρωμή των ημερομισθίων σε διατιμημένο νόμισμα, η διατήρηση του ημερομισθίου προ διατίμησης (δηλαδή με προσθήκη 27%), η κατάργηση των κατ' αποκοπή συμφωνιών (κουτουράδες), η διανομή των εργασιών, η ελάττωση των ωρών εργασίας και η κατάργηση της απλήρωτης δίωρης εργασίας τις Κυριακές (α

https://erodotos.wordpress.com/2011/04/03/kordatos-ergatiko-kinhma/ Οι μεγάλες απεργίες στα χρόνια 1908 – 1918: Οι πρώιμοι αγώνες του εργατικού μας κινήματος Tου Γιάννη Κορδάτου, από το έργο του «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ», Β’ έκδοση, εκδόσεις «Πέτρος Δ. Καραβάκος», Αθήνα 1956, σελ. 184-205 Μέσα στα δέκα χρόνια από το 1908 έως το 1918 ξέσπασαν σχεδόν σ’ όλες τις πόλεις της χώρας μεγάλες εργατικές απεργίες. Αν και η συνδικαλιστική οργάνωση ήταν ακόμα σε νηπιώδη κατάσταση, ωστόσο το προλεταριάτο μας, με το όπλο της απεργίας, αγωνίστηκε για να καλυτερέψει τους όρους της ζωής του. Ας αρχίσουμε από τις απεργίες του Βόλου, που κάνανε τότε μεγάλη εντύπωση. Οπως είπαμε, στο Βόλο πρώτοι οργανώθηκαν σε σωματεία, εξόν από τους τυπογράφους, οι καπνεργάτες και οι τσιγαράδες. Οι καπνεργάτες μάλιστα, παρ’ όλη τη βαριά δουλειά τους, δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί μέσα σε μπουντρούμια, έτσι που οι περισσότεροι καταντούσαν φθισικοί 1 . Γι’ αυτό οι καπνεργάτες,

Σύντομη ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών της δημόσιας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (  Των Χρήστου Κάτσικα – Κώστα Θεριανού ) Μαρτίου 22, 2009  Ιστορία συνδ. κινήματος, Κ. Θεριανός, ΟΛΜΕ, Χρ. Κάτσικας Η ΟΛΜΕ ιδρύθηκε το 1924 και η έκδοση του δελτίου της (Δελτίον της ΟΛΜΕ) άρχισε το 1926. Η ίδρυση της ήταν εν μέρει προϊόν των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα την ταραγμένη περίοδο μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Το αρχικό οργανωτικό της σχήμα ήταν μια τριμελής διοικούσα επιτροπή. Πριν από την ΟΛΜΕ, στο χώρο της εκπαίδευσης, είχαν ιδρυθεί και δραστηριοποιηθεί ο Εκπαιδευτικός Σύνδεσμος (1914) με ιδρυτή το Δημήτρη Γληνό, ο οποίος περιέπεσε σε αδράνεια όταν ο ιδρυτής του ανέλαβε τη γραμματεία του Υπουργείου Παιδείας. Το 1936 το καθεστώς της 4ης Αυγούστου διέλυσε την ΟΛΜΕ, η οποία ανασυστάθηκε το 1949. Ένας από τους πρώτους της στόχους ήταν η βαθμολογική εξέλιξη του κλάδου και πέρα από το βαθμό του διευθυντή